Category Archives: 13

Cecha statystyczna

W ramach badania statystycznego zbierane są wartości określonej cechy statystycznej nazywane wartościami zaobserwowanymi cechy statystycznej czy danymi statystycznymi. Dane te mają taki sam charakter jak cecha (ilościowy, jakościowy itp.), jednakże po przetworzeniu charakter tych danych może ulec degradacji. Zróżnicowanie wartości cechy statystycznej powoduje, że można mówić o jej rozkładzie w populacji.

Klasyfikacja cech statystycznych

Cechy zmienne

Zmienne cechy statystyczne to właściwości różnicujące jednostki z badanej populacji, czyli posiadające więcej niż 1 wariant. Liczba wariantów zmiennej cechy może być skończona lub nieskończona. Jeżeli liczba wariantów wynosi 2 to cechę taką nazywamy dychotomiczną (dwudzielną, binarną). Jeżeli liczba wariantów przekracza 2 to cechę taką nazywamy politomiczną (wielodzielną).

W polskiej systematyce podręcznikowej dzielimy cechy zmienne

  • ilościowe (mierzalne) – np. wzrost, masa, wiek
  • ciągłe – np. wzrost, masa, wiek (w rozumieniu ilości dni między datą urodzin a datą badania)
  • porządkowe (quasi-ilościowe) – np. klasyfikacja wzrostu: (niski,średni,wysoki)
  • skokowe (dyskretne) – np. ilość posiadanych dzieci, ilość gospodarstw domowych, wiek (w rozumieniu ilości skończonych lat)
  • jakościowe (niemierzalne) – np. kolor oczu, płeć, grupa krwi
  • Z praktycznego punktu widzenia istotniejszy jest podział zaproponowany przez Stevensa w 1946 roku

    , gdyż stwierdził on, że nie wszystkie operacje matematyczne są dopuszczalne na dowolnie wybranych cechach, a następnie zaproponował czterostopniową klasyfikację pozwalającą określić zbiór dopuszczalnych operacji w tym przekształceń statystycznych.

    Podstawowy podział wyróżnia 4 cec

    • ilościowe

    (ang.

    proporcjonalne (ang. interwałowe (ang.

    Pozornie podział ten jest zbliżony do poprzedniego (co dodatkowo potęgowane jest w języku polskim przez wymienne stosowanie pojęć) jednakże sedno tkwi w definicjach powyższych ce

    Cechy proporcjonalne

    Cechy proporcjonalne spełniają kryteria cech interwałowych, a ponadto muszą posiadać znaczące zero (nie powinny dopuszczać istnienia wartości ujemnych). Możemy z sensem mówić o proporcjach, czyli że jedna próba jest np. dwa razy większa od drugiej (jest to cecha multiplikatywna).

    Uwaga: uporządkowane cechy binarne (cechy dwuwartościowe z wyróżnionym zerem), tylko pozornie są cechami porządkowymi, lecz w praktyce (ze względu na zbiór dopuszczalnych przekształceń) spełniają wszystkie założenia cech proporcjonalnych

    Przykłady
    • masa
    • rezystancja
    • temperatura wyrażona w K lub °R, bo przyjmujemy istnienie zera i możemy twierdzić, że jedno ciało jest dwukrotnie gorętsze od drugiego
    • długość
    • czas trwania
    • kolor paska na rezystorze – przyjmuje np. wartości z szeregu (czarny,brązowy,czerwony,pomarańczowy,żółty,zielony,niebieski,fioletowy,szary,biały), gdyż kolory te reprezentują szereg liczbowy (0,1,2,3,4,5,6,7,8,9) spełniający powyższe kryteria.
    • cechy binarne z wyróżnionym zerem, np. zbiór wartości {nieobecny,obecny} – cechy takie tylko pozornie cą cechami porządkowymi, lecz w praktyce (ze względu na zbiór dopuszczalnych przekształceń) spełniają wszystkie założenia cech proporcjonalnych
    • obecność – zbiór wartości {nieobecny,obecny} – przyjmując nieobecny = 0 i obecny = 1 uzyskujemy cechę binarną z wyróżnionym zerem
    Dopuszczalne operacje
    • przekształcenia liniowe (addytywne i skalowalne)

    Cechy absolutne

    Cechy absolutne są niekiedy przyjmowanym ograniczeniem cech proporcjonalnych o zakaz skalowania.

    Przykłady
    • liczba klientów w ostatnim kwartale, bo możliwe jest 0 klientów, oraz prawdą jest np., że mieliśmy dwukrotnie więcej klientów w ostatnim kwartale niż w ubiegłym
    • liczba dzieci w gospodarstwie domowym
    • prawdopodobieństwo
    Dopuszczalne operacje
    • przekształcenia tożsamościowe (nijak

    Cechy interwałowe

    Cechy interwałowe spełniają kryteria cech porządkowych, a ponadto dystans (interwał) pomiędzy wartościami musi być znaczący (stały). Możemy z sensem mówić o interwałach, czyli porównywać odległości między wartościami z różnych obszarów skali (jest to cecha addytywna).

    Uwaga: nieuporządkowane cechy binarne (cechy dwuwartościowe), tylko pozornie są cechami nominalnymi, lecz w praktyce (ze względu na zbiór dopuszczalnych przekształceń) spełniają wszystkie założenia cech interwałowych

    Przykłady
    • temperatura wyrażona w °C lub °F, bo możemy twierdzić, że coś jest o 20 °C cieplejsze od czegoś innego, ale nie możemy stwierdzić ilokrotnie cieplejsze jest ciało o temperaturze 40 °C od ciała o temperaturze -10 °C.
    • data kalendarzowa, bo możemy mówić o stałej różnicy pomiędzy kolejnymi dniami
    • gęstość jest to cecha interwałowa logarytmiczna, bo możemy mówić o stałej różnicy pomiędzy kolejnymi dniami
    • płeć – zbiór wartości {kobieta,mężczyzna} – jest to cecha binarna, w której nie można wskazać zerowej wartości
    Dopuszczalne operacje
    • przekształcenia liniowe (addytywne i skalowalne)

    Cechy log-interwałowe

    Cechy interwałowe logarytmicznie są niekiedy wyróżnianym rodzajem pośrednim między cechami proporcjonalnymi a cechami interwałowymi. Można postrzegać cechę log-interwałową jako cechę interwałową, w której dystans (interwał) pomiędzy wartościami jest stały w skali logarytmicznej zamiast liniowej (jest to cecha tylko multiplikatywna). Inaczej mówiąc cecha pierwotna nie jest cechą interwałową, ale jak ją zlogarytmujemy to uzyskana cecha wtórna jest już cechą interwałową. Można też postrzegać cechę log-interwałową jako cechę proporcjonalną, która nie jest addytywna.

    Przykłady
    Dopuszczalne operacje
    • przekształcenia potęgowe (multiplikatywne i skalowalne)

    Cechy porządkowe

    Cechy porządkowe tak jak cechy nominalne jednoznacznie identyfikują wartość cechy, a ponadto są uporządkowane w rosnącej kolejności. Możemy z sensem mówić o relacjach, czyli porównywać między sobą dwie wartości (jest to cecha sortowalna).

    Przykłady
    • stopień zadowolenia – przyjmuje np. wartości z szeregu (nieszczęśliwy,niezadowolony,obojętny,zadowolony,szczęśliwy) jednakże nie można przyjąć, że różnica między nieszczęśliwym a niezadowolonym jest taka sama jak między obojętnym a zadowolonym
    • wykształcenie – przyjmuje np. wartości z szeregu (brak,podstawowe,gimnazjalne,zasadnicze zawodowe,średnie,wyższe zawodowe,niepełne wyższe,wyższe) jednakże nie można przyjąć, że różnica między wyższym zawodowym a zasadniczym zawodowym jest taka sama jak np. zasadniczym zawodowym a podstawowym
    • stadium choroby – przyjmuje np. wartości z szeregu (brak,stan początkowy,stan zaawansowany,stan terminalny) jednakże nie można przyjąć, że różnice pomiędzy kolejnymi stanami są jednakowe
    • kolor w fizyce – przyjmuje wartości z szeregu (fioletowy,niebieski,zielony,żółty,pomarańczowy,czerwony), który stanowi szereg uporządkowany ze względu na długość fali elektromagnetycznej, jednakże różnica długości fali pomiędzy kolejnymi kolorami nie jest jednakowa
    • odczyn Biernackiego (OB) – przyjmuje wartości liczbowe, jednakże choć wartości te są porównywalne (mniej lub więcej) to nie są liniowe (inną wartość ma różnica 1 mm/h u dołu i u góry skali)
    • twardość minerałów wyrażona w skali twardości Mohsa
    Dopuszczalne operacje
    • przekształcenia rosnące (niezmieniające kolejności elementów i zachowujące ich różnorodność)
    • przekształcenia niemalejące (niezmieniające kolejności elementów) – stratne!

    Cechy nominalne

    Cechy nominalne są to cechy posiadające wartości wzajemnie się wykluczające (cecha o jednoznacznie określonych możliwych wartościach). W przeciwieństwie do cech porządkowych wartości te nie dają się sensownie uporządkować (jest to cecha jedynie jednoznaczna). Uwa

    Przykłady
    • płeć – przyjmuje wartości ze zbioru {kobieta,mężczyzna} jednakże nie można określić, która wartość jest większa
    • stan cywilny – przyjmuje np. wartości ze zbioru {wolny,zamężny,wdowiec,rozwiedziony} jednakże nie można określić, który stan jest lepszy (wdowiec czy rozwiedziony)
    • grupa krwi – przyjmuje wartości ze zbioru {0,A,B,AB} jednakże nie można określić, która wartość jest większa (A czy B)
    • kolor oczu – przyjmuje wartości ze zbioru {brązowe,piwne,bursztynowe,zielone,niebieskie,szare,fioletowe} jednakże nie można określić, która wartość jest większa (piwne czy brązowe)
    • numer zawodnika – przyjmuje wartości ze zbioru np. {1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12} jednakże nie można twierdzić, że zawodnik o wyższym numerze jest lepszy od poprzedniego
    Dopuszczalne operacje
    • przekształcenia różnowartościowe (jeden do jednego)
    • przekształcenia "na" (wiele do jednego)) – stratne!

    Cechy stałe

    Cechy stałe są to cechy statystyczne, które w danym badaniu statystycznym stanowią wspólną właściwość populacji (nie różnicują badanych jednostek). Cechy stałe stanowią tylko kryterium przynależności jednostki do określonej zbiorowości statystycznej. W literaturze anglojęzyczne pomijane zajmują jednak poczesne miejsce w podręcznikach do statystyki na wielu kierunkach studiów . Cechy stałe w jednym badaniu statystycznym mogą być cechami zmiennymi w innym. Cechy stałe dzielimy na rzeczowe, przestrzenne i czasowe.

    Cechy rzeczowe

    Cechy rzeczowe (cechy przedmiotowe) określają co jest przedmiotem badania.

    Cechy przestrzenne

    Cechy przestrzenne określają gdzie (miejsce lub obszar) ulokowane były badane jednostki.

    Cechy czasowe

    Cechy czasowe określają kiedy (moment lub okres) przeprowadzane było badanie.

    Dopuszczalne operacje

    Akcydens (poligrafia)

    Akcydens, druk akcydensowy (spośród łac. accidens, tzn. garść przypadkowego) – wyrób poligraficzny niebędący ani książką, ani czasopismem, ani podobnie zadrukowanym opakowaniem. Zasadniczo jest to wyrób jednoarkuszowy, który może być w postaci jednej kartki, lub nierozciętej składki.

    Akcydensy to samoistne druki o charakterze użytkowym lub okolicznościowym. Zaliczyć do nich można praktycznie wszystkie pozostałe druki, począwszy od znaczka pocztowego czy wizytówki, aż po plakat.

    Podział akcydensów

    • akcydensy informacyjnedruki służące do przekazywania informacji – np. afisze, cenniki, kalendarze, katalogi, obwieszczenia, plakaty, programy, prospekty, rozkłady jazdy, ulotki, wizytówki
    • akcydensy manipulacyjne – druki przeznaczone do wypełniania lub wykorzystania w czynnościach urzędowych, handlowych itp., np. blankiety, bilety, banknoty, formularze, kwestionariusze, legitymacje, mandaty, świadectwa, znaczki pocztowe i skarbowe, zaświadczenia; wszelkiego rodzaju oficjalne dokumenty jak i papiery wartościowe
    • akcydensy opakowaniowe – np. etykiety, metki, obwoluty, banderole
    • akcydensy przemysłowe – np. kalkomania
    • akcydensy wydawnicze – np. mapy, nuty

    Potocznie akcydensami nazywane są wszystkie drobne wyroby poligraficzne, nie tylko jednokartkowe, ale także te o niewielkiej liczbie kartek.

    Indologia

    Pierwszym Europejczykiem badającym dawną literaturę Indii (literatura sanskrycka) był Anglik Charles Wilkins, który w 1785 roku przetłumaczył Bhagawadgitę (Pieśń Pana) na język angielski. W Anglii wybitnymi indologami w XIX wieku byli William Jones i Henry Thomas Colebrooke.

    W Niemczech badaniami nad kulturą i językiem Indii zajmowali się w XIX wieku m.in. August Wilhelm Schlegel (1767-1845), jego brat Fryderyk Schlegel (1772-1829), Franz Bopp, Wilhelm von Humboldt, Friedrich Rückert i Max Müller.

    Francuz Abraham Hyacinthe Anquetil-Duperron przełożył wybór upaniszad z języka perskiego na łacinę w pracy Oupnek’hat, opublikowanej w latach 1801-1802.

    Polscy indolodzy

    • Jan Hanusz
    • Andrzej Gawroński
    • Helena Willman-Grabowska
    • Stanisław Franciszek Michalski
    • Stanisław Schayer
    • Arnold Kunst
    • Maryla Falk
    • Stefan Stasiak
    • Constantin Régamey
    • Ludwik Skurzak
    • Ludwik Sternbach
    • Jerzy Otrębski
    • Antoni Kałuski
    • Tadeusz Pobożniak
    • Eugeniusz Słuszkiewicz
    • Grażyna Spychalska
    • Franciszek Tokarz
    • Leon Cyboran
    • Jan Kieniewicz
    • Joanna Sachse
    • Maria Krzysztof Byrski
    • Marek Mejor
    • Danuta Stasik

    Do indologów niektórzy zaliczają też parafrazujących z sanskrytu poetów, jak Antoni Lange, czy popularyzatorów, jak Wanda Dynowska.

    Gatunek wskaźnikowy

    Cechy dobrego bioindykatora

    • Ściśle określone występowanie

    Dobre bioindykatory powinny określać względnie wąskim zakresami tolerancji ekologicznej (walencja ekologiczna), najlepsze są gatunki stenotopowe, wyspecjalizowane.

    • Długi cykl życiowy

    Lepszymi bioindykatorami są gatunki czasochłonnie przebywające w badanym środowisku w stanie aktywnym. Gorszymi bioindykatorami np. stanu rzek są amfibiotyczne owady, które w środowisku wodnym przebywają ledwie nieco tygodni, i resztę czasu spędzają abstrahując od zbiornikiem wodnym.

    • Szerokie zasięgi geograficzne

    Gatunki o dużych areałach rozmieszczenia geograficznego mogą egzystować wykorzystywane w wielu krajach, ergo kategoria być może egzystować wykorzystany w miarę powszechnie.

    • Duża liczebność występowania

    Duża ilość umożliwia łatwe odnalezienie gatunku w środowisku – gatunki rzadkie wymagają pobrania dużej liczby prób, co jest pracochłonne dodatkowo kosztowne.

    • Łatwość oznaczania

    Ledwie gatunki, które bez trudności jest dozwolone nalepić etykietę (poznać, poznać), nadają się na wskaźniki.

    Hamilton

    Mias

    • Hamilton – gród w Kanadzie w prowincji Ontario
    • Hamilton – gród w Nowej Zelandii
    • Hamilton – gród na Bermudach
    • Hamilton – gród w Szkocji

    Ro

    • Książę Hamiltonszkocki bliscy arystokratyczny;

    Oso

    • Alexander Hamilton – amerykański polityk z XVIII wieku
    • Andrew Neil Hamilton – brytyjski aktor i scenarzysta
    • Anthony Hamiltonangielski snookerzysta
    • Hamilton – miejscowość w hrabstwie Leicestershire (Anglia)
    • Anthony Hamilton – amerykański wokalista R&B i soul
    • Antony Hamilton – australijski aktor
    • Hamilton Hamilton – amerykański malarz
    • Lewis Hamilton – brytyjski kierowca wyścigowy
    • Philipp Ferdinand Hamilton – austriacko-belgijski malarz
    • Rip Hamilton – amerykański koszykarz
    • Tyler Hamilton – amerykański kolarz szosowy
    • William Donald Hamilton – biolog ewolucyjny
    • William Douglas Hamilton (1730-1803) brytyjski dyplomata
    • William Rowan Hamilton – matematyk
    • Hamilton – pseudonim polskiego felietonisty, Jana Zbigniewa Słojewskiego

    Miejscowości w USA:

    • Hamilton – miasto w stanie Alabama, w hrabstwie Marion
    • Hamilton – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Harris
    • Hamilton – miasto w stanie Illinois, w hrabstwie Hancock
    • Hamilton – miejscowość w stanie Indiana, w hrabstwie Steuben
    • Hamilton – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Marion
    • Hamilton – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Greenwood
    • Hamilton – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Caldwell
    • Hamilton – miasto w stanie Massachusetts, w hrabstwie Essex
    • Hamilton – miasto w stanie Montana, w hrabstwie Ravalli
    • Hamilton – wieś w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Madison
    • Hamilton – miejscowość w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Martin
    • Hamilton – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Pembina
    • Hamilton – miasto w stanie Ohio, w hrabstwie Butler
    • Hamilton – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Hamilton
    • Hamilton – miejscowość w stanie Wirginia, w hrabstwie Loudoun
    • Hamilton – miejscowość w stanie Waszyngton, w hrabstwie Skagit
    • Hamilton – miejscowość w stanie Wisconsin, w hrabstwie La Crosse

    Gminy w USA:

    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Lonoke
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Lee
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Delaware
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Jackson
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Sullivan
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Decatur
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Franklin
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Hamilton
    • Hamilton (ang. Hamilton Town) – gmina w stanie Massachusetts, w hrabstwie Essex
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Clare
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Gratiot
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Van Buren
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Caldwell
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Harrison
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Nebraska, w hrabstwie Fillmore
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie New Jersey, w hrabstwie Atlantic
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie New Jersey, w hrabstwie Mercer
    • Hamilton (ang. Hamilton Town) – gmina w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Madison
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Martin
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Pembina
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Franklin
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Jackson
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Lawrence
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Warren
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Adams
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Franklin
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie McKean
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Monroe
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Tioga
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Charles Mix
    • Hamilton (ang. Hamilton Township) – gmina w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Marshall
    • Hamilton (ang. Hamilton Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie La Crosse

    Hrabstwa w USA:

    • hrabstwo Hamilton (ang. Hamilton County) – w stanie Floryda
    • hrabstwo Hamilton (ang. Hamilton County) – w stanie Illinois
    • hrabstwo Hamilton (ang. Hamilton County) – w stanie Indiana
    • hrabstwo Hamilton (ang. Hamilton County) – w stanie Iowa
    • hrabstwo Hamilton (ang. Hamilton County) – w stanie Kansas
    • hrabstwo Hamilton (ang. Hamilton County) – w stanie Nebraska
    • hrabstwo Hamilton (ang. Hamilton County) – w stanie Nowy Jork
    • hrabstwo Hamilton (ang. Hamilton County) – w stanie Ohio
    • hrabstwo Hamilton (ang. Hamilton County) – w stanie Tennessee
    • hrabstwo Hamilton (ang. Hamilton County) – w stanie Teksas

    Gmi

    • Hamilton (gmina w Ontario) – gmina w Kanadzie

    Bitwa pod Malplaquet

    Bitwa pod Malplaquet – obtarcie zbrojne, które miało lokalizacja 11 września 1709 na przestrzeni hiszpańskiej wojny sukcesyjnej. Była jedną z głównych bitew tej wojny stoczoną pomiędzy armią francuską a armią angielsko-holendersko-austriacką.

    Przebieg bitwy

    Sprzymierzeni (głównie Anglicy, Holendrzy i Austriacy) pod wodzą Johna Churchilla księcia Marlborough i Eugeniusza Sabaudzkiego (110 000 żołnierzy – 128 batalionów, 253 szwadrony i 100 dział) stoczyli bitwę z armią francuską (było też sporo oddziałów bawarskich a także Irlandczycy) dowodzoną przez marszałka Villarsa i marszałka Boufflersa (80 000 żołnierzy – 121 niekompletnych batalionów mających po 300–400 żołnierzy, 260 szwadronów i 80 dział). Armia Villarsa spieszyła na pomoc zagrożonej twierdzy Mons. Gdy pod Malplaquet natknęli się na armię sprzymierzonych, wobec przewagi liczebnej nieprzyjaciela przeszli do obrony i okopali się.

    Obie wielkie armie obozowały w pobliżu belgijskiej granicy w odległości strzału armatniego. Villars zajmował umocnioną pozycję. Ufortyfikował skraje lasów na skrzydłach, tworząc przed frontem swej pozycji twory analogiczne do bastionów. Sprzymierzeni postanowili rzucić 2/3 swojej piechoty na lewe skrzydło Francuzów, natomiast na prawe wykonać natarcie pomocnicze. Naprzeciw centrum pozostawili większość jazdy i trochę piechoty. Pierwsze ataki wojsk sprzymierzonych na prawe skrzydło Villarsa zostały odparte. Następny atak na lewe skrzydło Villarsa poprzedzony został potężnym przygotowaniem artyleryjskim (2 baterie, 75 dział).

    Austriacy zaatakowali o 9:00, wspierając natarcie czołowe ruchem oskrzydlającym piechoty i tym razem wyparli Francuzów z fortyfikacji do lasu, który znajdował się za nimi. Holendrzy zerwali się do ataku na francuskie prawe skrzydło i pomimo ciężkich strat przełamali obronę przeciwnika i rozproszyli do tego stopnia, że dowodzący prawym skrzydłem Boufflers nie był w stanie przyjść z pomocą Villarsowi. Villars ściągnąwszy z centrum część piechoty uderzył na wychodzącą z lasu piechotę Eugeniusza Sabaudzkiego, został jednak ranny i nie mógł dalej kierować bitwą. Obowiązki wodza przejął zastępca marszałek Boufflers.

    Armia Villarsa była jeszcze w stanie przegrupować swoje siły, lecz przeciwnik nie dał na to czasu. Marlborough i Eugeniusz Sabaudzki zaatakowali jednocześnie i o godzinie 15:00 zmusili Francuzów do odwrotu. Atak kawalerii sprzymierzonych na wycofujące się wojska został odparty przez francuską kawalerię. Sprzymierzeni opanowali wszystkie fortyfikacje zbudowane przez armię Villarsa, ale kosztowało to sprzymierzonych tak dużo ofiar że nie byli zdolni do przeprowadzenia pościgu za wycofującym się nieprzyjacielem. Stracili w bitwie 28 000 ludzi, dwukrotnie więcej niż Francuzi. To była najkrwawsza bitwa w tej wojnie, a poniesione straty zapobiegły inwazji sprzymierzonych na Paryż.

    Galeria

    Grafi

    Grafi

    Eliezer ben Jehuda

    Eliezer ben Jehuda (hebr. אֱלִיעֶזֶר בֶּן־יְהוּדָה, ur. 7 stycznia 1858 jak Eliezer Jicchak Perelman, zm. 16 grudnia 1922) – żydowski lingwista, twórca współczesnego języka hebrajskiego.

    Życiorys

    Urodzony na Litwie, w Łużkach, ben Jehuda (hebr. syn Jehudy) wyemigrował do Palestyny w roku 1881 na fali żydowskiego ruchu niepodległościowego, który w niedalekiej przyszłości miał dać początek syjonizmowi. Zachęcony hasłami głoszącymi odrzucenie diasporycznego stylu życia i budowę nowoczesnego żydowskiego społeczeństwa, rozpoczął prace nad odnową używanego jedynie w modlitwie języka hebrajskiego, który miałby zastąpić jidysz i zostać uniwersalnym językiem wszystkich Żydów.

    Praca nad modernizacją polegała przede wszystkim na ujednoliceniu i uproszczeniu zasad gramatycznych oraz utworzeniu nowych słów. Większość z nich ben Jehuda zbudował z rdzeni znalezionych w istniejącej literaturze, głównie w Biblii, ale także zaczerpniętych z języka arabskiego i języków indoeuropejskich, zwłaszcza słowiańskich i germańskich; część wymyślił sam. Wprowadził też nowoczesne, wzorowane na zachodnich, zasady interpunkcji.

    Choć początkowo nikt nie traktował jego pracy poważnie, wysiłki ben Jehudy zostały szybko docenione. Celem koordynacji prac powołano Komitet języka hebrajskiego, zmieniony później na istniejącą do dzisiaj Akademię Języka Hebrajskiego. Opublikowany przez komitet Kompletny słownik antycznego i współczesnego języka hebrajskiego stał się podstawą dla postępującej szybko popularyzacji języka. W roku 1948, po utworzeniu państwa Izrael, stał się on językiem urzędowym nowego kraju.

    Architektura neobarokowa

    Neobarok – bieg w architekturze historyzmu, nawiązujący formalnie aż do baroku, w szczególności w dekoracji elewacji, częsty w końcu XIX wieku (od chwili 1880).

    Opéra Garnier
    Galeria Zachęta
    Kamienica Plac Wolności 1 w Bydgoszczy, 1898 r.

    W stylu neobaroku wznoszono przede wszystkim budynki użyteczności publicznej (Pałac Ziemstwa Pomorskiego w Szczecinie, w Warszawie gmach Towarzystwa Zachęty), zwłaszcza teatry, gdyż włoskie i francuskie korzenie baroku kojarzyły się z rozwojem opery i dramatu. Jednocześnie powstawały neobarokowe budynki mieszkalne, jednocześnie z neorenesansowymi. Neobarok niekiedy występował też w architekturze sakralnej (np. Kościół Trójcy Świętej w Korfantowie). W końcowej fazie neobarok współistniał z secesją, style wzajemnie na siebie wpływały. Sporadycznie był spotykany jeszcze do lat 20. XX wieku.

    W Austrii neobarok kojarzony był z patriotyzmem, gdyż nawiązywał do stylu panującego w okresie największej potęgi politycznej tego państwa w początku XVIII stulecia.

    Danilo Di Luca

    Danilo di Luca (ur. 2 stycznia 1976 w Spoltore) – włoski kolarz szosowy, do maja 2013 roku zawodnik grupy UCI Professional Continental Teams Vini Fantini-Selle Italia, zwycięzca klasyfikacji generalnej UCI ProTour 2005.

    Di Luca został zawodowym kolarzem w 1999 w drużynie Team Cantina Tollo. W sezonie 2002 zmienił barwy i wstąpił do drużyny Saeco. Od 2005 do 2007 roku ścigał się w drużynie Liquigas-Bianchi, a w 2008 zmienił barwy na Team LPR.

    Di Luca w swoim pokoleniu zaliczany jest do jednego z największych talentów kolarskich we Włoszech. W 2000 i 2001 roku wygrał po jednym etapie w Giro d’Italia, odniósł również zwycięstwo w jesiennym klasyku Giro di Lombardia w 2001. W kolejnych latach nie udało mu się odnieść żadnych większych zwycięstw. W roku 2004 był zamieszany w niejasną aferę dopingową, przez co był traktowany na Tour de France jako persona non grata. 22 lipca 2009 Di Lucę ponownie oskarżono o zażywanie środków dopingujących podczas wyścigu Giro d’Italia, którego był jednym z bohaterów. Zajął tam 2 miejsce.

    Sezon 2005

    Na wiosnę 2005 di Luca mógł w końcu pokazać się jako jeden z najsilniejszych "łowców klasyków", jak również dał się zauważyć w kilku wyścigach wielodniowych. Wygrał wyścig Dookoła Kraju Basków, ciężką wieloetapówkę. Kilka tygodni później triumfował w jednodniowych wyścigach Amstel Gold Race i La Fleche Wallone. W tym samym roku, w Giro d’Italia wygrał dwa etapy, co dało mu wielodniowe prowadzenie w klasyfikacji generalnej tego wyścigu i możliwość noszenia różowej koszulki lidera. Ostatecznie zajął tam 4. pozycję. Dzięki tym sukcesom, już na wiosnę di Luca zanotował duży skok w generalnej klasyfikacji ProTour, a zwycięstwo w Strzale Walońskiej dało mu prowadzenie, którego już nie oddał do końca sezonu.

    Danilo di Luca startował w Tour de Pologne 2005, aby przypieczętować swoją pozycję lidera ProTour 2005. Zajął w tym wyścigu ostatecznie 5. miejsce.

    2007 – sukcesy i zarzuty

    Na początku sezonu 2007 wygrał prestiżowy wyścig Mediolan-Turyn oraz Liège-Bastogne-Liège. Ogromny sukces odniósł na przełomie maja i czerwca zwyciężając w Giro d’Italia 07, jednak jest podejrzewany, że w czasie tego wyścigu roku zażył środki, które miały zatuszować zażycie środków dopingujących. Wraz z nim podejrzany jest także Gilberto Simoni i paru innych kolarzy. W lipcu 2007 r. Di Luca został oczyszczony z tych zarzutów.

    Danilo Di Luca

    W październiku 2007 Włoski Komitet Olimpijski zawiesił kolarza na 3 miesiące w związku z zamieszaniem w aferę "Oil for drugs". Di Luca miał rzekomo współpracować z podejrzanym włoskim lekarzem, Carlosem Santuccione. Zawieszenie to pociągnęło za sobą brak uczestnictwa Włocha w Mistrzostwach Świata, jak również wykluczenie go przez UCI z cyklu ProTour i utratę pozycji lidera, tuż przed ostatnim wyścigiem cyklu, Giro di Lombardia.

    2013

    W kwietniu 2013 roku, poddany został niezapowiedzianej kontroli antydopingowej, której wyniki ujawniono po jednym z etapów Giro d’Italia 2013. Wynik był pozytywny. W organizmie zawodnika wykryto EPO. Próbki wymagają potwierdzenia, ale został już zdyskwalifikowany z wyścigu. Ponieważ już wcześniej był karany za stosowanie dopingu, grozi mu dożywotnia dyskwalifikacja. Nie jest już zawodnikiem Vini Fantini-Selle Italia.

    Najważniejsze osiągnięcia